က်ိန္စာသင့္ နွလံုးသား

အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ခေက့ေလ့
အခ်စ္၏ ခါးသီးနာၾကင္မႈတိကိုရာ
ငါ-- ေထြးေပြ႔ပိုင္ဆိုင္ခရ ။

အခ်စ္၏
ၾကင္နာ ႏီြးထီြးမႈအစားလတ္
နွင္းဆီးပန္းေခ် တစ္ပြင့္
ဘဝနွင့္ရင္း
ျမတ္နိးစြာ ငါ စိုက္ပ်ိဳးခေရ ။

လွပေရ အဆင္းနန့္
ႏူးညံ့ေရ ဝတ္မႈန္လႊာရို့
ငံုအာ အဖူးမွာ
တိုက္ခတ္လာေရ
မုတ္သုန္လီ တစ္ခ်က္ေၾကာင့္
ပန္းပြင့္ေခ်နံေဘးက
ငါစြာ..
ထိုအဝီးၾကီးသို႔
လြင့္(႐ြင့္)စိုင္လားခရ ။

ဖက္တြယ္ဖို႔ၾကိဳစားယင္း
ငါ လွမ္းအကိုင္
စူးေခ်ာင္းေခ်တိက
ငါ့လက္ကို
ညွာတာမႈကင္း
စူးနစ္ဝင္လားကတ္ေတ ။

သီြးနီတိ
ျဖာခနဲ ထြက္လာအက်
ေအာ္.........
ေဒခ်င့္ အၾကင္နာလတ္လား ေဝ
ရင္ထဲမွာ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရေရ ။

ပန္းပ်ိဳးေရ လက္က
ပန္းကိုဆြတ္ဖို႔
မတန္မရာ လားေဝ ။

နီးကပ္ဖို့ ၾကိဳးစားစဥ္မွာပင္
အသိမဲ့ေရ ငါ့ ျခီးလွမ္းတိ ေနာက္ဆုတ္
အခ်စ္၏
ထုိ..အစြန္းးတစ္ဖက္ကုိ
ငါ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လား ရခေရ
တစ္ျဖည္းျဖည္းနန့္
အဝီး အဝီးဆံုးကိုေလ ။