ၾကြီး

အတင္ဆိုေလ႔ က်ီ
အဆပ္ဆိုေလ႔ က်ီ
ဥေပကၡာစကား တိနန္႔
“ပေ၀သဏီကစြာတိကိုေလ့”လို႔
ႀကီြးေဟာင္းတိကို
မိန္႔ဂြန္ေဆာင္လို႔သိမ္႔ ... ။

စကားကမဆံုး င/ျပာသားမာ
ဖြဲမီးနန္႔အဂုထိအကင္ခံရတုန္းဆိုစြာ
ေနာက္ကုန္းကို " အုန္း " ခနဲျမည္မ
ႀကီြသစ္တိ တခရီြနန္႔
စစပ္ေခ်တိြယင္႔ ... ။

ရီေခ်တခြက္ ကြမ္းတယာေခ်ရာလို႔
စားပတ္စီထိုင္ၾကည့္နီခကတ္စြာ
မေျပာမဆို
အိုးဖြင္႔လို႔တက္စားနီဗ်ာယ္ “ယာ!!!”
ယေကေလ႔
ႀကီြးဆပ္ဖို႔ နကၡတ္ႀကံဳဖို႔ရက္
ထိုင္ေစာင္႔နီဖို႔သိမ္႔လား ... ။

ေဒပံုနန္႔
တတုတ္ကုန္ကတ္ယါ
ဂိုးေခ်အလွည့္ဆိုစြာ
ဇာခါျမင္ခီရဖို႔ .... ။

......................
ကိုမင္း