အားျဖည့္အေတြးတစ

ရင္ဖတ္ထဲကနီပနာ
ကြဲထြက္ေပါက္ဖြားလာေရအပင္ေခ်ကို
လိုလိုလားလားျပဳစုနီမိခယင္းနန္႔
အျမစ္တြယ္ ႀကီးျပင္းလာခါမွ
ငါကိုယ္တိုင္ ဇာပိုင္ခြတ္ဖို႔လဲ --။

ဘ၀တစ္ခုလံုးကို၀ါးမ်ိဳ
ထိုထိုေသာစိတ္အစိုင္ကို မက္ေမာယင္း
လမ္းတစ္ခုကို ခင္းခမိသူအတြက္
ေနာက္လွည့္ရုန္းထြက္ဖို႔ဆိုစြာ
အနားမသတ္ႏိုင္ေရ ပင္လယ္ပိုင္
လိႈင္းတံပိုးအသံလည္းမၾကားႏိုင္ဘဲ
အဓိပၸါယ္လည္း မေလးနက္ႏိုင္ပ်ာယ္ --။

ေလာင္းရိပ္မိသူတစ္ေယာက္အျဖစ္
ဘ၀တစ္ဆစ္က်ိဳးခ်ိန္မွာ...
အႏွစ္ႏွစ္ရင္းလာေရဒါဏ္ရာတိက
အနာက်က္ ေပ်ာက္ပ်က္လားဖို႔အစား
ငါကိုယ္တိုင္ ဆြဆြထားမိေရဆိုတည္းက
ေဒဒါဏ္ရာ၏တန္ဖိုးကိုနားလည္
ငါကိုယ့္ငါ ႏွိပ္စက္ထားမိေရဆိုလည္း
ငါ့အတြက္ကားမဟုတ္ေယ --။

ေဒပိုင္နန္႔
ဘ၀၏ေမာပန္းေညာင္းညာေရအခ်ိန္တိမွာ
ငါေတြးမိယင္း အားပီးတတ္ခယင့္
ေအာ္.. ငါ့ကိုယ္ငါ မပိုင္သင့္လို႔ --။

(ပန္းႏုဇံ)