သြီးပ်က္
ေကာက္စရီတခရီြနန္႔ ပိတ္ဖုံး
တိတ္တိတ္ပုန္း ကန္ရီျပင္ေခ်မွာလည္း
မိုးေငြ႔မိုးလွ်ံျဖစ္ဖို႔ ရီအျပည့္နန္႔ရာ
တိမ္ေရကာလို႔ ေျပာပစ္ဖို႔
ျမင္ကမျမင္ႏိုင္မလား --။
အဇၥ်တၱေကာင္းကင္ျပင္တခုထဲ
ပ်ံ၀ဲလိုက္မိေရ စကၠဴစြန္ေခ်မွာေတာင္
ေၾကာက္တတ္ေတအသဲမဟိ
မိုးထိေရာက္ခ်င္ေရာက္လီဖိေယ --။
ေထာ...!
ကတ္ထူစကၠဴပံုးခြံေခ်တပံုးနန္႔
တန္းဗ်ထက္မွာ ရီခံလို႔မျဖစ္ေတအခါ
ရီကိုရာ ခဲေအာင္လုပ္မိကတ္ေတ ဘ၀မွာ
အိမ္မက္ဆိုးရာ ထူထူလာလတ္ေတ --။
လူသားဘ၀ဆိုေရ အခန္းတခုမွာ
အတၱၾကပ္ခိုးတိ တြဲလီတြဲေလာင္းနန္႔
မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္နီေကေတာင္က
ဘ၀ကို မေလွာင္တတ္စြာထားဖိ
သိသိနန္႔ ေရာင့္ရဲမိသူ ႏွလံုးသားထဲ
သူ႔တကိုယ္စာတည္းကိုဖက္တြယ္
ျပကၡဒိန္လည္း ရက္ရွည္လားခပ်ာယ္ --။
ယင္းပိုင္နန္႔ရာ...
ေက်ာက္သင္ပုန္းေဘာင္ေခ်အဆံုး
စီးစိုင္တခုလံုးကို တင္ရီြးယင္း
ျမင့္မားျခင္းဟူသည္ကို လိုက္ရွာ
သီြးပ်က္ေတ ဘ၀ကမၻာအဆံုးေယ
ျပာပံုေဘးမွာ ပိတံုးေခ်ကုတ္လို႔ --။
....................
(ပန္းႏုဇံ)
0 comments:
Post a Comment