အိုအမိသွ်င္

သတင္းတိမ္ဖ်ား ဘံုးဆင့္ျမင့္ေအာက္
အမိစံရိပ္ ဓညေခတ္ႏွင့္
ေခတ္ေလးဆက္က ေရႊထီးေဆာင္းခ်ိန္
လူမျဖစ္ေတ ငါ ရခိုင္သူ
အမိအပါး ကဗ်ာရတု
သာျခင္းေတးဖြဲ႕ စာေလာက္ေဆာင္ကို
သီကံုးဖြဲ႕လို ဆက္သေရသူ
ငါမျဖစ္ခ --။

တိမ္ညိဳဖံုးလို႔ လေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္
ရာဟုမ်ိဳေက အမိငိုသံ
ၿမိဳ႕ရွိၿမိဳ႕ေနာက္ ရင္စည္တီးပ်ာယ္
လိုင္စင္းခံခ်ိန္ ဓါးရင္းကိုကိုင္
အမိရွိက ရပ္ေစာက္မတ္မတ္
ငါမဟိခ --။

ဂုဏ္သိမ္ညိဳးႏြမ္း မ်က္ႏွာမြဲမ
အမိပါးမွာ အမွဴးအေကၽြး
ၿခီဆုပ္လက္ႏွယ္ ဦးေခါင္းကေခၽြး
ၿခီမက်ေအာင္ ငါမေဆာင္ခ --။

သမိုင္းဆိုေရ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ႄကြင္း
စာမ်က္နွာထက္ ကၽြန္မအျဖစ္
အမိဘ၀ ဆံျဖဴဖားလား
ရုပ္အိုႄကြင္းက မာန္ကုန္ယြင္းလို႔
လွဲၿပိဳက်ခ်ိန္ အမိအပါး
ငါမဟိခ --။

ေဖးကူအမွီ ေက်ာက္တိုင္အျဖစ္
အစိုင္စစ္ကို တည့္ကူမတ္သူ
အမြီဆက္ဖို႔ ငါရခိုင္ဟု
ေတာ္လွန္ရဲသူ ငါမျဖစ္ခ --။

သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာေအာက္
လက္ပစ္ကူးလို႔ ကၽြန္စာတတ္ၿပီး
ႀကီးလာျပင္းလာ ဤရခိုင္သူ
အမိရုပ္ႄကြင္း အုတ္ဂူေဟာင္းေတာင္
မေရာက္ဖူးသူ အိမ္ၿပိဳေအာက္က
အနင္းဖတ္ခံ သမီးမြဲမွာ
ပညာယုတ္လတ္ နန္းသစ္ျမန္းကို
အမိအတြက္ အိမ္မက္နန္႔ပင္
မေဆာက္နုိင္ခ --။

ေဒသမီးေခ် ဘုေမႀကီးေလ
အမိ၀တ္ဖို႔ ႀကိဳးႀကီးခ်ိတ္ကို
ရက္လို႔ထားမယ္ အမိစားဖို႔
ဖြယ္ရာမ်ိဳးစံု ခ်က္လို႔ထားမည္
အမိအတြက္ နန္းရင္ျပင္မွာ
ပန္းစံုပန္းလွ ပန္းဥယာဥ္ကို
ကိုယ္တိုင္စိုက္လို႔ထားပါမည္ --။

အိုအမိသွ်င္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွာ
လူျဖစ္လာေရ ေဒအမိုက္မ
ရခိုင္သူက ေက်ာက္ပံုၾကားမွာ
ျမစ္ဖ်ားေခ်မွာ အမိကိုတ
အမိျပန္လာ လြမ္းစာဖြဲ႕လို႔
ငိုျခင္းစီပ်ာယ္ ငိုျခင္းရြီးေက
အမိ၀ိညာဥ္္ နန္းရာေဒါင့္က
လိပ္ျပာျပန္ကပ္ ကုန္းရုန္းထပ်ာယ္
အမိအသက္ သီြးေၾကာတုိင္းမွာ
ျပန္းျပန္းႀကီးတုန္ နလံုးခုန္ေက
အမိျပန္ထနုိင္ပါစီ --။

..................
ေစာစစ္ (ေဒ၀ီ)
၂၉.၇.၂၀၀၉