ေမွ်ာ္ပါယင့္လည္း ေမာင္ေတာ္ကမလား

အိုဘယ္သာစြ
ေတာင္စြယ္ၾကားမွာ
တိမ္ယံတိမ္ေတာက္ ေရာင္ျခယ္ျဖာေသာ္
ခ်စ္သူသက္လွ်ာ ေဆာင္ေတာ္ကူူးခ်ိန္မို႔....။

စံုဖြယ္ခ်က္ျပဳတ္ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္
ခန္း၀ယ္ပန္းခင္း သင္းရနံၾကိဳင္လို႔
ထိန္ထိန္သာ မီးတိုင္းေအာက္ လိုသည္မယ္မဟိရ
စီမံကာ ျဖည့္လို႔ ၊ တစ္ေဆာင္လံုး ဗ်ာမ်ား
အၾကိဳေတာက္ပို ေစာင့္လိုၾကိဳစီေရ...။

လာသူလမ္း အေညာင္းေျဖ စိတ္ေတာ္ျပယ္လန္းစီးဖို႔
မီးေက်ာင္းေစာင္းလက္သံ
ခမ္း၀ယ္ယံ ညံဟိန္းလို႔
သံသာေတးဆက္ ပန္းေကာ္ေဇာနီျဖင့္
ီရီေတာ္ဆက္ ကပ္စီေရ...။


အိုနွမ ငါကိုယ္တိုင္
စြမ္းသေလာက္ ဖီးလိမ္းလို႔
ျမပ၀ါအစိမ္းေရာင္ စိန္မႈန္ေရာ
လွပါယင့္လားခ်င့္......။

ပန္းရင့္ေရာင္ အခ်ိတ္ထက္
ေရႊေျခထိုး လြန္းရာခ်ိတ္က ပိုလွနီွဖို႔လား
ယဥ္စစ ပုလဲကြန္႔ နံသာသီြး အဆင္ေပၚ ပိုးပု၀ါ ထပ္ကာဆင့္
ေသာကမ်ား ဗ်ာပါ မေမာနိုင္ မပမ္းနိုင္
ပန္းနံသာ မိတ္ကပ္ကူလို႔
ပါးသီြးနီၤနီၤ ဗိုလ္ျပည္ျဖစ္ သံုးလို႔ရာ
လွစီေအာင္မရွက္အား
ေတြးရံုႏွင့္မျပီး စမ္း၀တ္ရ ခၽြတ္ရလိုက္နန္႔
အခ်စ္ေတာ္ ပိုခလီပါေရ...။


အိုဘယ္ေမာင္ေတာ္
ဇာကိုေရာက္ ဇာကိုေပါက္လို႔
ခရီးေတာ္ ၾကန္႔ၾကာနီပါေလ
စည္သံေတာင္ ၾကားရဗ်ာလ္
စားဖိုေဆာင္ မီးလည္းတိတ္ အေဆာင္ေတာင္ ပိတ္ဗ်ာလ္
အီးနီေရ ထမင္း၀ိုင္း ညိုးနီေရ ပန္းၾကားမွာ
မလႈပ္၀့ံ သစ္လြင္ေရ ၀တ္ရံုျဖင့္
အရွက္ရစီေအာင္ အထိန္းေတာ္ မိတ္သံ ၾကားမွာ
မေဖာ္သာ ငိုမယ့္မ်က္နွာ ၀ွက္လို႔ အသည္းမွာ လြမ္းနာက်
စိမ္းရက္သူကို အမုန္းေတာ္မ၀င္၀ံ့ဘဲ
အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကို ကူးရေရ...။

ခ်စ္စကားဆိုမည့္ ႏႈတ္ခမ္း နီေသြးေရ နွစ္လႊာက
“အရီးမိုးဒါျဖဴ ထမင္း၀ုိင္းသိမ္းလိုက္”
မ်က္နွာေတာ္လႊဲ မကုန္ေရစိတ္နန္႔
အီးစက္ေရ ထမင္း၀ိုင္း လားနိုးနန္႔ ေမွ်ာ္သူအျပစ္
စည္ဗဟို သံုးခ်က္အတီး ရင္ထဲက စကား
ေအနီလည္း ေမာင္ေတာ္မလား … ။

..............
ေစာစစ္